váveifligr

a. sudden (váveifligr hlutir).

* * *

adj. sudden; at sízt brygði við váfeifliga hluti, Fms. vi. 250; v. vatna-vöxtr, Stj. 87; v. sótt, sudden illness, Hom. (St.); verðr það opt þá varir minnst, | voveiflig hætta búin finnst, Pass. 5. 2.